Η πρώτη μας επαφή με τη Λακωνική Μάνη ήταν αρκετά χρόνια πριν, με τη μορφή ενός περάσματος στο τέλος ενός ταξιδιού.
Κι όμως η εντύπωση ήταν έντονη, παρόλο που ήταν χειμώνας. Το τοπίο έδειχνε άγριο, απομονωμένο, επιβλητικό, μυστήριο και ταυτόχρονα απόλυτο.
Ήταν ένα κάλεσμα για να επιστρέψουμε με διάθεση εξερεύνησης.
Αποφασίσαμε λοιπόν να το τολμήσουμε στις φετινές καλοκαιρινές διακοπές μας. Αφετηρία μας το όμορφο Γύθειο τον ναύσταθμο των Σπαρτιατών στους αρχαίους χρόνους κι ένα από τα πιο τουστικά μέρη στις μέρες μας. Η νεοκλασσική αρχιτεκτονική του μαρτυρά την αίγλη παρελθόντων χρόνων και η αμφιθεατρική του θέση με θέα στον Λακωνικό κόλπο είναι στοιχεία που μαγεύουν εκ πρώτης όψεως τον επισκέπτη.
Πολλές οι επιλογές για διασκέδαση φαγητό και διαμονή στον Γύθειο. Αγαπημένη αμμουδερή και κοντινή παραλία το Βαλτάκι. Xαρακτηριστικά της το ναυάγιο ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ και το μεγάλο μήκος της.
Κατά την άποψή μου είναι μεγάλο της ατού ότι δεν είναι οργανωμένη. Παρόλα αυτά όμως μπορείς να δροσιστείς και να απολαύσεις τον καφέ σου ή το φαγητό σου στο καφέ-ρεστωράν Γλυφάδα που βρίσκεται στην μία άκρη της παραλίας.
Άλλες κοντινές και όμορφες αμμουδερές παραλίες Μαυροβούνι και Βαθύ.
1η μέρα
Επίσκεψη στην όμορφη Αρεόπολη. Απέχει μόλις 26 χλμ από το Γύθειο έχει κριθεί διατηρητέος οικισμός. Τα διατηρητέα κτίριά του σε μεταφέρουν σε μια άλλη εποχή. Οι μπουκαμβίλιες των αυλών και τα πετρόκτιστα κτίσματα, της δίνουν έναν αέρα μοναδικό. Στην Αρεόπολη η ζωή κυλά σε έντονους ρυθμούς και τα γραφικά σοκάκια της γεμίζουν από κόσμο. Στην περιoχή θα βρείς πολλά πολλά καφέ, bars και ρεστωράν.
Αφήσαμε την επίσκεψη στο κοντινό Λιμένι για άλλη μέρα και κατευθυνθήκαμε προς τα νότια. Στο μεγαλύτερο τμήμα της διαδρομής οδηγούσαμε παράλληλα στο όρος Σαγγιάς που θεωρείται η φυσική απόληξη του Ταυγέτου. Το υπέροχο γκρι του χρώμα καθώς και η μείξη χρωμάτων του εδάφους δημιουργούν εικόνα τέτοια, που αναρωτιέσαι προς στιγμήν σε ποια χώρα βρίσκεσαι. Είναι πραγματικά κάτι μοναδικό. Μόνο οι ελιές και τα λευκά εκκλησάκια σε επαναφέρουν στην πραγματικότητα.
Φτάνοντας στον Μέζαπο αποφασίσαμε να ρίξουμε μια βουτιά. Αφήσαμε το αυτοκίνητο σε ένα πλάτωμα του δρόμου και ακολουθήσαμε την κατηφόρα για την θάλασσα. Η παραλία μικροσκοπική τρεις παρέες όλες και όλες. Το τοπίο μαγικό. Ο οικισμός είναι χτισμένος στον Ορμο Τηγάνι πάνω σε βραχώδη τοποθεσία ανάμεσα σε δύο Χειμμάρους. Τα νερά γαλαζοπράσινα και τα λευκά βότσαλα αστράφτουν δίπλα στο σκούρο χρώμα των βράχων.
Με γεμάτες τις μπαταρίες μας αποφασίσαμε να συνεχίσουμε στον επαρχιακό δρόμο προς τα νότια περνώντας τους οικισμούς Σταυρί και Άγιο Αθανάσιο φτάνοντας τελικά στον Γερολιμένα. Γραφικός παραθαλάσσιος οικισμός με παραδοσιακά κτίσματα ήταν κάποτε το ορμητήριο των Μανιατών πειρατών και στην συνέχεια τοπικό εμπορικό κέντρο. Φτάνοντας στο δημοτικό parking οι μυρωδιές των ολόφρεσκων ψαριών σου ακονίζουν την μύτη. Δεν φεύγεις αν δεν επισκεφτείς μία από τις παραθαλάσσιες ταβέρνες.
2η μέρα
Aποφασίσαμε να ξεναγηθούμε στο κομμάτι της Μάνης στον Λακωνικό κόλπο. Ο δρόμος ήταν σχετικά καλός και η διαδρομή πραγματικά σε αποζημιώνει. Αυτή η διαδρομή διαφέρει αρκετά από την προηγούμενη. Σχεδόν σε όλη την διαδρομή έχεις οπτική επαφή με την θάλασσα. Πήραμε τον δρόμο Γύθειο – Αρεόπολη και κατευθυνθήκαμε προς τον πρώτο οικισμό Σκουτάρι . Από εκείνο το σημείο και μετά επισκεφτήκαμε τους οικισμούς: Κότρωνα, Αλύπα και Κοκάλα.
Όλοι οι οικισμοί έχουν κάτι δικό τους μοναδικό αλλά η Αλύπα είναι ένα ξεχωριστό στολίδι της Μάνης με τους πέτρινους πυργίσκους της, τα γαλαζοπράσινα νερά της και τα κατάλευκα βότσαλά της.
Από αυτό το σημείο και μετά ο δρόμος απομακρύνεται από την θάλασσα αλλά το τοπίο εξακολουθεί να σε μαγεύει με την άγρια και επιβλητική ομορφιά του.
Στην επόμενη οπτική επαφή με την θάλασσα αισθάνεσαι σοκ και δέος απένατι στην ομορφιά της φύσης . Συναντάς το νοτιότερο σημείο της Ευρώπης το ακρωτήριο Ταίναρο. Από ψηλά βλέπεις στα ανατολικά το πόρτο Κάγιο και δυτικά το Μαρμάρι ενώ ευθεία το μάτι σου χάνεται στην απερεραντοσύνη του μπλέ της θάλασσας. Το ακρωτήριο Ταίναρο δεσπόζει εξουσιαστικά μπροστά σου, ενώ φήμες λένε ότι οι Αρχαίοι τοποθετούσαν τις πύλες του Άδη.
Συνεχίσαμε την διαδρομή μας προς την Βάθεια. Εκεί ανάμεσα στις στροφές και έχοντας αριστερά μας την θάλασσα ξεπροβάλει σε μια στροφή και πάνω σε έναν λόφο η Βάθεια. Επιβλητική αρχόντισσα στέκεται ψηλά αγναντεύοντας την δύση του ήλιου. Η θέση της μοναδική, η ώρα και τα χρώματα επίσης.
Χαρακτηριστικό της τα παραδοσιακά πέτρινα πυργόσπιτα που δένουν άριστα με βραχώδες τοπίο.
Είναι τόσο απέραντη η ησυχία της αλλά και η μοναξιά της που προς στιγμήν νομίζεις ότι βρίσκεσαι μόνος σου μπροστά σε έναν ακατοίκητο οικισμό. Αυτή είναι όμως και η μοναδική ομορφιά της η οποία δεν μπορεί να αποτυπωθεί ακόμη και στην καλύτερη φωτογραφία.
Για αυτή την μέρα, δεν χρειαζόταν να δούμε κάτι άλλο ώστε να συνεχίσουμε “χορτασμένοι” την επίσης όμορφη διαδρομή προς τον Γερολιμένα, όπου θα τρώγαμε για άλλη μια φορά το ψάρι μας πλάι στην θάλασσα.
3η Μέρα
Την Τρίτη μέρα αποφασίσαμε να χαλαρώσουμε και να επισκεφτούμε το κοντινό Λιμένι (27χλμ από το Γύθειο) και το σπήλαιο Διρού. Δύο πολύ τουρστικά μέρη για τα οποία σίγουρα έχεις διαβάσει ή ακούσει. ‘Ετσι θα έκλεινε το κομμάτι Λακωνική Μάνη.
Το Λιμένι είναι επίνειο της Αρεόπολης και για να το επισκεφτείς, πρέπει να παρκάρεις στο δρόμο πριν φτάσεις στον οικισμό. Όμως η περιοχή σε αποζημιώνει για αυτό που αντικρύζεις. Ένας πολύ όμορφος γραφικός οικισμός εμφανίζεται μπροστά σου. Οι μπουκαμβίλιες απλώνονται στα πετρόχτιστα σπιτάκια και χρωματίζουν την ατμόσφαιρα. Καφέ, μπαρ και ρεστωράν προσφέρουν εκπληκτική θέα στην θάλασσα. Έδώ σε αντίθεση με την ησυχία της Βάθειας βρίσκεσαι σε μια ζωντανή τουριστική περιοχή.
Το Λιμένι βρίσκεται σε βραχώδες έδαφος και γι αυτό δεν έχει αμμουδιά. Επιλέξαμε για την τελευταία μας βουτιά το όμορφο Καραβοστάσι.
Δυστυχώς τα σπήλαια του Διρού δεν καταφέραμε να τα δούμε διότι είχαν αρκετή αναμονή. Ίσως σε ένα δεύτερο ταξίδι γιατί πραγματικά το αξίζει.
Τέλος αυτό που πραγματικά μας μάγεψε, είναι αυτή η μοναδική εξίσωση Ήλιος-Πέτρα-Θάλασσα και το οποίο αντιλαμβάνεσαι σε όλες τις διαδρομές. Οι οικισμοί είναι πολλοί και όμορφοι αλλά οι διαδρομές προς τα τοπία είναι το Α και το Ω.
